Ga naar de hoofdinhoud
Snelmakelaars

Het is nog geen half zeven als de dag begint in huize Koelewijn. Mijn dochter roept al een paar keer: “Papaaa!”, en ook mijn zoontje is wakker. Het ochtendritueel start: tandenpoetsen, aankleden, tassen inpakken, brood smeren en zorgen dat iedereen op tijd is. Mandy is al naar haar werk, dus de meeste ochtenden ben ik samen met de kinderen op pad.

Joep pakt zelfstandig zijn fiets, Lizz gaat naar de opvang of naar opa en oma. En rond half negen loop ik het kantoor van Snel Makelaars binnen. Eerst een kop koffie, het bord met het woningaanbod buiten zetten, een praatje met het team en een blik op de agenda. Planning? Bij een makelaar is dat altijd flexibel. Elke dag loopt anders, en juist dat maakt het werk mooi.

Altijd onderweg, altijd schakelen

De ingrediënten van een werkdag: bezichtigingen, taxaties, waardebepalingen, telefoontjes, offertes, overleg, sleutels overdragen… en tussendoor bedenken hoe we het nog beter kunnen doen voor onze klanten.

Er zijn woningen die wat langer te koop staan, puzzels die opgelost moeten worden en beslissingen die snel genomen moeten worden. Het schakelen houdt nooit op. In de auto gaat zelden de radio aan – de telefoon rinkelt en ondertussen probeer ik te bedenken wie ik nog moet terugbellen en welke woning extra aandacht nodig heeft.

De auto als rijdende kantine

Voor ik het weet is het alweer lunchtijd. Soms lukt het een broodje op kantoor, vaak eet ik onderweg, in de auto die fungeert als rijdende kantine. In de middag wordt het drukker: afspraken, telefoontjes en bezichtigingen volgen elkaar op. Mensen denken soms: “Oh ja, Kay moest ik nog even bellen.” Dat hoort erbij en maakt het werk juist leuk. Afspraken lopen door tot half zes, soms met uitloop.

Thuiskomst en de allerbeste comeback

En dan eindelijk thuis. De voordeur gaat open en twee kleine sprinters rennen op me af voor een knuffel. Samen met Mandy eten we, ruimen op en begeleiden de kinderen naar bed. Een verhaaltje, licht uit… en dan fluister ik zachtjes: “Ik moet eigenlijk nog even wat afmaken.”

Waarop zij zegt, met een blik die ik inmiddels goed ken: “Doe maar… maar morgen een keer niet, oké?”
Ik grijns en zeg: “Ehmm… ik zal het proberen.”

En dat is makelaar zijn

Geen dag hetzelfde, geen minuut saai. Veel kilometers, veel gesprekken, veel schakelen. Maar ook: mensen blij maken, meedenken, adviseren en dromen helpen waarmaken. Het is intens, mooi en dankbaar. En ik zou het voor geen goud willen missen.